Ruiterpad de Lus in de Waterleidingduinen, illegaal, hoe het werd opgeheven na 4 jaar procederen
Na jarenlang procederen tegen het illegaal, zonder vergunning aangelegde ruiterpad nabij ingang Pannenland in de AWD (ruiterpad ‘de Lus’) heeft Waternet besloten dit pad te verwijderen. Dit besluit kwam enige dagen voordat een rechtszaak die wij hadden aangespannen tegen Waternet.
Het is 30 september 2007. De ruiterroute ter hoogte van de Pannelandberg wordt officieel geopend. Een route van 3 kilometer lang. In Struinen, het blad van Waternet, lezen we;
De route is geopend door Ton Rosenhart, die tot voor kort verantwoordelijk was voor de Amsterdamse Waterleidingduinen als sectordirecteur. Ton Rosenhart was onder de indruk van deze mooie route met hoge heuvels, prachtige vergezichten… In zijn toespraak bedankte hij namens Waternet iedereen die meegewerkt heeft aan de totstandkoming ervan. (bron; Struinen 2007)
Waarschijnlijk was Ton Rosenhart niet op de hoogte van het feit dat het hier een illegaal aangelegd ruiterpad betrof en dat hij tijdens de opening een strafbaar feit pleegde. Een ruiterpad nota bene dwars door Grijs duin. Een streng beschermd prioritair habitat gebied waar geen meter van af mag. Grijs duin komt in Nederland nog tamelijk veel voor maar is in Europees verband bijzonder.
Pas nadat stichting Natuurbelang in 2009 aangifte heeft gedaan van natuurvernieling komt de provincie in actie. Zij constateert mogelijke natuurschade en eist van de aanvrager (Waternet) een vergunningsaanvraag.
Pas in 2012 (3 jaar later!) komt er een vergunningsaanvraag van Waternet aan de provincie vergezeld van een natuurtoets van 20 pagina’s. De schade aan Grijs duin valt wel mee, er gaat 1600 m2 verloren.
Wij twijfelen daar sterk aan. Het is een lang pad (3 kilometer) en behoorlijk breed. Uit ervaring weten we dat ruiterpaden steeds breder neigen te worden en dat zoiets vaak niet wordt meegenomen in de natuurtoets.
We besluiten het hele pad na te meten.
Een hels karwei. In de gloeiende zon baggeren we ons voort door het mulle zand. Met GPS, centimeter en veel geduld.
We zien een pad dat heel breed is. Op sommige plaatsen wel 3 meter en overal veel meer dan de 50 centimeter die in de vergunningsaanvraag staat.
Die breedte is goed verklaarbaar. Een hoefslag breed pad is in eerste instantie 50 centimeter maar de paarden lopen vaak naast het pad. Dan ontstaat vanzelf een pad van weer 50 centimeter ernaast en soms nog een derde hoefslag. Na enige tijd wordt dat dan weer een enkel breder pad.
Onze berekening komt uit op het dubbele aantal vierkante meters aangetast duin nl.. 3000m2. Dat is dertig keer zo veel als wat de wetgever als significant aanneemt.
Tijdens een hoorzitting verweert Waternet zich nog met de stelling dat het pad niet druk bereden wordt en dat de meting niet zorgvuldig is uitgevoerd. Het brede pad dat we gezien hebben, de vele hoefafdrukken die we zien spreken een ander verhaal en overtuigen blijkbaar de hoorcommissie.
Na de hoorzitting verwerpt de provincie Noord-Holland de vergunning. We hebben deze slag gewonnen!
Helaas blijkt de provincie toch van mening dat een toekomstige vergunningsaanvraag veel kans van slagen heeft en weigert daarom het pad weg te laten halen.
Het is onduidelijk hoe de provincie op voorhand kan weten dat een nieuwe vergunning kans van slagen heeft. Er is tenslotte nog geen nieuwe natuurtoets gemaakt en onze metingen geven het tegendeel aan, er is juist veel meer schade dan werd aangenomen.
We besluiten in een voorlopige voorziening bij de Raad van State een verzoek te doen het pad te laten opheffen. Het is tenslotte nu na de uitspraak zonder vergunning en dus illegaal.
Wederom horen we weer niets van de tegenpartij maar daags voordat de zitting plaatsvindt besluit Waternet het ruiterpad weg te halen en af te sluiten.
Een jarenlange strijd komt ten einde.